eroverheen. En beschuit met muisjes, vanwege de geboorte van het kindeke Jezus. In de boter kerfden mijn tante en oma eigenhandig lammetjes, wist ze ook nog te vertellen. Dat wist ik niet meer, maar ik zie nog wel voor me hoe mijn oma op haar plak cake altijd dik roomboter smeerde, om te voorkomen dat die 'te droog' zou zijn. En die cake, die overigens absoluut niet droog was, was natuurlijk een stuk van de zelfgebakken tulband, het pronkstuk van de kersttafel.

Kerstmis is het feest van de nostalgie. Dus ik laat alle spectaculaire kersttoetjes en -taarten uit Allerhande en wat voor soort andere opruiende kooktijdschriften dit jaar even voor wat ze zijn en ga een tulband bakken. Niet zomaar een tulband, maar eentje die ik al eens eerder heb gemaakt, naar een recept van Johannes van Dam.

Sowieso de beste tip voor een ontspannen kerst: laat je niet meeslepen door welke kerstglossy

dan ook en zet gewoon iets op het menu wat je al eens eerder met succes op tafel hebt gezet.
De citroenrasp geeft de luchtige cake een heerlijk fris tintje en doordat je hem in de vorm laat afkoelen, blijft hij lekker smeuïg. Extra boter erop is dus ook niet nodig, ook al mag het natuurlijk wel. Nog een voordeel: hij hoeft niet in de koelkast, die toch al overvol is waarschijnlijk. Je kunt sterretjes van fondant (door kinderen laten) maken om hem te versieren, zoals ik de vorige keer heb gedaan, of hem gewoonweg bestrooien met poedersuiker.

Voor nog meer jaren-80-gevoel ga ik de tulband serveren met ijs, slagroom en de warme kersen die mijn moeder vroeger bij feestelijke gelegenheden op tafel zette. De ingrediënten zijn voor een kleine tulband, dus neem voor een grote vorm anderhalf keer de hoeveelheden.