Met de bak op schoot

Het recept voor deze salade kreeg ik van mijn collega Koert, die hem had gemaakt voor ons vrijdagavondbuffet. Nadat ik al twee keer had opgeschept en Koert had laten weten dat ik het heerlijk vond, moedigde hij me aan het restant dan ook maar op te eten, zodat hij straks met lege Tupperware-dozen de trein in kon. Hij schonk er alvast een flinke scheut tahin-saus voor me bij. Zo bevond ik me dus met een bovenmaatse plastic bak op 

schoot achter mijn bureau, die ik tot de laatste kikkererwt leegschraapte.Een paar dagen later kreeg ik een kopietje van het recept, dat bleek te komen uit het boek Casa Moro van Sam(antha) & Sam(uel) Clark. Er was van alles bij geschreven, zoals enkele praktische aanwijzingen: 'Wel op tijd beginnen/kost tijd' en een minirecensie: 'Erg lekker, zoetzuur, zout, smaakvol. Koud ook heerlijk. Ook goed idee voor trakteren op de krant.' Waarvan akte! Aantekeningen maken in kookboeken is natuurlijk heel slim om te doen, ik doe het zelf ook vaak. Vooral als blijkt dat je het recept toch liever maakt met aangepaste 

hoeveelheden, of dat de oven-temperaturen of -tijden net iets anders uitpakken. Geen enkele oven is immers hetzelfde. In dit geval zou ik erbij vermelden dat ik de pompoen (in mijn oven) zeker niet langer dan 15 minuten moet grillen, want deze eerste keer waren de stukjes eigenlijk iets te zacht geworden.
De pompoenen had ik overigens van mijn collega Jeroen gekregen, die er zo veel in zijn tuin heeft dat hij van gekkigheid niet meer weet wat hij ermee moet doen. Voor hem en alle andere hobbytuinders met een pompoenenoverschot is dit recept dus ook een aanrader.