actualiteit of over hoe we bijvoorbeeld de feestdagen hebben doorgebracht. Na het paasweekend vertelde medecursiste Gesien dat zij haar familie ‘la poule aux oefs d’or’, een gerecht met kip en perziken, had voorgeschoteld. Mijn oren waren natuurlijk meteen gespitst. Ik liet weten dat ik ‘très interessée’ was en een dag later had ik het recept al in mijn mail zitten.

Onze docente zag, behalve culinaire mogelijkheden, ook meteen tal van aanknopingspunten voor de les. Ten eerste de uitspraak van oeuf: enkelvoud uf en meervoud eu. Dus: lapoelozeudoor. En ze gaf ons meteen een extra opdracht voor de volgende keer: het verhaal over de kip met de gouden eieren opzoeken. Dat wil

zeggen: Roelof, mijn rechterbuurman in de klas, werd hiermee belast. Maar uiteraard ging ik thuis, uitslover die ik ben (‘Haten ze je al?’, vraagt J. wel eens plagerig) ook alvast even googelen. De uitdrukking verwijst naar een fabel van De la Fontaine, die op zijn beurt teruggrijpt op een vertelling van Aesopus. Een boer bleek tot zijn blijdschap een kip te hebben die elke dag een gouden ei legde. Zijn hebzucht werd echter zo groot dat hij de kip slachtte, om alle eieren in één keer tevoorschijn te halen. Natuurlijk vond hij niets en de stroom eieren hield ook onmiddellijk op. De moraal van het verhaal: l'Avarice perd tout en voulant tout gagner (De gierigaard verliest alles doordat hij alles wil hebben).