Ik zie het voor me, Rutger - in het dagelijks leven verpleegkundige - die alles tot op de gram afweegt, oventemperaturen en baktijden tot op de seconde bijhoudt op zo'n kaart waarop hij ook de hartslag en bloeddruk van zijn patiënten noteert. Niets laat hij aan het toeval over, zo bewees hij ook al tijdens zijn deelname aan het bakprogramma. Zou ik zijn stem horen in de uitslaapkamer van een ziekenhuis, ik zou me nergens meer druk over maken en me, aangenaam verdoofd, weg laten zweven in een droom van smeltende chocola. Maar al met al had ik nog geen recept.

 Ik nam dus mijn toevlucht tot het boek Feest van Nigella Lawson. Met haar als narcoseverpleegkundige zou ik me iets minder veilig voelen dan bij Rutger, want Nigella werkt bij voorkeur op het oog en op gevoel. Bovendien staan in zo'n ziekenhuis overal verdovende middelen voor het grijpen en ook daar schijnt deze zwoele zuster nog weleens van te willen snoepen. Maar het resultaat in de keuken is er niet minder om. Ze kijkt, ze ruikt en voelt of het gebak perfect is. Want, schrijft ze terecht: het verschil tussen een lekker kleffe en een droge brownie is maar enkele minuten.