goed, maar wat een gewalm en gespetter! Veel vaker kwam daarom de prefab-variant op tafel: röstirondjes uit de oven, met diezelfde plakjes zalm erop en salade erbij. Met een sausje van yoghurt, een beetje mayo en wat ragfijn gesneden augurk en/of groene kruiden. Bij elkaar vijf minuten werk, hooguit: de oven doet de rest. Ik kan het van harte aanbevelen, vooral ook omdat er bij de kinderen een gejuich opging (én nog steeds gaat) als die zak bevroren aardappel uit de vriezer kwam. En soms komt het wel eens heel goed uit, bijvoorbeeld als je met genoemde kinderen de hele middag hebt doorgebracht in een zwembad vol gillende kinderen/bloedhete 

Primark/overbevolkte open dag van een onderwijsinstelling naar keuze (chronologische volgorde). Maar niet zo lang geleden heb ik de gulden middenweg gevonden tussen de verse en de diepvriesvariant: Reibekuchen, gebakken in de oven. Aardappels raspen moet nog steeds, maar dat is eigenlijk best een leuk klusje. Ik kan het sinds kort ook doen met een van de hulpstukken van onze mooie Kitchenaid-machine, maar met een doodgewone handrasp (of zo’n raspmolentje, een keer door J. uit nostalgie aangeschaft) gaat het ook prima. Gewoon een keer proberen, het is echt de moeite waard. En houd die Aviko-truc in het achterhoofd, daar kun je nog veel plezier van hebben.