Pocheren is een eitje

Sommige recepten horen al zo tot mijn standaardrepertoire dat ik bijna niet op het idee kom om ze op deze site te zetten. Dat geldt ook voor deze viskoekjes, die met enige regelmaat bij ons op tafel komen. Pas ná het eten bedenk ik dan elke keer dat het wel leuk was geweest om ze op de foto te zetten voor de site. Maar dan zijn ze op, of er ligt er nog ééntje in de pan. Maar één is geen, tenminste niet als 

het om een uitnodigende foto gaat. De laatste keer had ik, voor we aan tafel Ik maak ze dus graag, maar niet als ik haast heb, want het is een gerecht dat wel enige voorbereiding vergt. Zo moet je de vis pocheren, waardoor je het gevoel hebt dat je enorm professioneel bezig bent, terwijl het, als ik eerlijk ben, helemaal niks voorstelt. Kijk, daar houden we van. En de kleine visburgertjes hebben,  hoewel ze bestaan uit slanke en verantwoorde witvis, een aangenaam fastfoodkarakter, waardoor ze eigenlijk altijd goed ontvangen worden. Het

recept heb ik ooit gevonden in een Allerhande met een Zuid-Afrika-thema, volgens mij naar aanleiding van het WK voetbal daar. Ik varieer er graag wat op, vooral als het gaat om de groene kruiden die zowel in de koekjes als in de bijbehorende saus gaan: het originele recept schrijft selderij voor, maar met peterselie of zelfs bieslook kan het ook prima. Gebruik gewoon wat je in huis of in je tuin hebt. Hetzelfde geldt voor het sjalotje: het is mooi als je er eentje hebt liggen, maar een stukje gewone ui of rode ui kan natuurlijk ook.