Aan tafel bij Jan Knol

Elk jaar is er bij ons op de redactie een boekenmarkt, waar alle boeken die als recensie-exemplaar zijn binnengekomen worden verkocht, voor een goed doel. Ook restpartijen van lezersacties gaan dan voor een habbekrats weg. Een gezellig evenement, waar ook een drankje bij wordt geschonken. Voor nog meer feestelijkheid riep de organisatie de kook- en bakliefhebbers onder ons op iets lekkers mee te nemen. Liefst iets toepasselijks, gekoppeld aan een naam van een schrijver of een boek: gekkenhuis dus.

Het resultaat mocht er zijn: zowel op 

culinair gebied als op het gebied van (flauwe) woordspelingen had iedereen zich uitgeleefd. Er waren crackertjes met Louis Paul Boon-puree (van kidneybonen) en pittige pasteitjes met de naam ‘Geen gewoon Indisch hapje’. Geniale vondst, bijna net zo jaloersmakend als de 'Dan Brownies'. Ik had zelf mijn stoofpeertjes-kwarktaart voor de gelegenheid omgedoopt tot een Louis Coupeerus-taart (met stoofpeertjes, recept staat op deze site). En dan was er ook nog een bijzonder lekkere soep van mijn collega Angela: knolselderijsoep, geserveerd in een glas, met forel en bieslook, aangeprezen onder de naam ‘soep van Jan Knol’. 

.Ik vulde mijn glaasje diverse keren bij uit de grote soeppan en nam me voor Angela te vragen naar het recept.
Maar wie is Jan Knol? Angela had de naam niet bedacht, het kaartje was erbij gezet door het organisatiecomité, meldde ze.
Google bood weer eens uitkomst. Jan Knol is een theoloog en filosoof, die zich - hoe toepasselijk - inspant om moeilijk toegankelijke teksten van Spinoza op een smakelijke wijze op te dienen.

En tot mijn vreugde ontdekte ik dat hij ook niet vies is van een flauwe woordspeling, gezien zijn boektitel:
En je zult spinazie eten, aan tafel bij Spinoza.