werd in een enorme pan paella bereid. In Villarriba beschikten ze over het juiste afwasmiddel, was de pan in een oogwenk schoon en kon er gefeest worden; in Villabajo moesten ze het met een B-merk doen en waren ze nog tot diep in de nacht aan het schrobben. Toen ik voor de grap even googelde, vond ik zelfs een Wikipedia-pagina over deze klassieker, in het Duits weliswaar: Villarriba und Villabajo sind zwei fiktive spanische Dörfer aus einem Werbespot für das Handgeschirrspülmittel Fairy Ultra. Bij ons was het Dreft, als ik me niet vergis. Al met al kwam ik op het idee om mijn eigen favoriete grotepangerecht weer eens te maken: een mediterrane

 rijstschotel met kip. Een zomers, feestelijk gerecht, met een flinke scheut rosé of witte wijn erdoor. Misschien dat hierdoor de zon binnenshuis een beetje gaat schijnen,nu het al twee dagen achter elkaar onafgebroken regent. Ik heb het recept ooit uit het blaadje van de Hoogvliet geknipt, maar inmiddels maak ik het op mijn eigen manier. En die houdt in dat ik het gerecht niet op een laag vuurtje laat garen, maar in de oven. Dit is een truc die ik wel vaker toepas en die ervoor zorgt dat de rijst niet aan de bodem aanbakt. Het zou dus ook een goede tip zijn voor de inwoners van Villarriba en Villabajo, ook al zouden ze dan wel een hééél grote oven nodig hebben.