De appeltaart-test

Na een strandwandeling op een zonnige septemberdag stapten J. en ik paviljoen de Zeemeeuw binnen. We hadden best wel trek gekregen, dus J. bestelde bier en bitterballen en ik had zin in thee met appeltaart, want daar krijg ik het ultieme dagje-uitgevoel van. Bovendien voer ik hiermee graag mijn persoonlijke horecatest uit (ik werk niet voor niets bij het AD): als de appeltaart lekker is en vers, is de rest vaak ook wel in orde. Dit strandpaviljoen bakte in elk geval niet zelf: de menukaart vermeldde trots dat de appeltaart betrokken werd van de plaatselijke banketbakker. Om dat te bewijzen, zat het plastic velletje met de naam van de leverancier nog om de punt heen. Het gebak had echter op weg van de bakker naar mijn 

tafel een tussenstop gemaakt in de vriezer, merkte ik toen mijn vork in de bevroren stukken appel bleef steken.Het meisje dat de bestellingen opnam vond gelukkig ook dat dit niet kon en droeg een ondergeschikte op een nieuw stuk te brengen. Dat was weliswaar ontdooid, maar nog wel ijskoud en mede daardoor vrij smakeloos. Het gaf me wel een dagje-uitgevoel, maar op een foute manier: het deed me denken aan een tochtje op een Van der Valk-rondvaartboot of een low-budgetbusreis naar een kerstmarkt in Düsseldorf, met een tussenstop in een AC-restaurant.
Toch zat het paviljoen – pal naast de boulevard – stampvol op deze mooie najaarsdag. In het halfuurtje dat wij er zaten, moesten wel vijf keer mensen worden weggejaagd uit een zithoek waar het wat ongastvrije bordje 'privé' bij stond. Hier stroomde het geld toch wel binnen.

Niet elke horecagelegenheid heeft het gelukkig zo makkelijk. Wie elke klant koestert, bakt zijn appeltaart elke dag vers. Hoe moeilijk kan het zijn? Geef één van die twintig studenten uit de bediening een schort, een schilmesje en een paar ovenwanten en laat hem of haar de hele dag door op grote bakplaten lekkere verse appeltaart bakken. De variant die ik afgelopen week maakte – met de appels die ik van mijn collega Renate kreeg

– is supereenvoudig en leent zich uitstekend om in grote hoeveelheden te produceren. De vanille en anijs geven er net even een aparte twist aan. Maar je kunt natuurlijk ook variëren met kaneel, een scheutje rum of cognac, citroenrasp, verzin het maar. En als je geen strandpaviljoen hebt, kun je hem natuurlijk ook prima maken voor een drukbezochte verjaardag, voor je collega's of je voetbalteam.