hapjes

Niets meer aan doen

Bruschetta met tomaat en basilicum

Een paar jaar geleden waren we met de kinderen in Rome. We hadden een appartement vlak bij het Sint-Pietersplein en als we daarnaartoe liepen, kwamen we langs het terras van een klein restaurant. Een innemende ober kletste ons daar op de eerste avond vakkundig naar een tafeltje. Hij staat in ons fotoboek, want hij maakte per ongeluk eerst een selfie toen hij ons, op verzoek, op de foto zette.
Het eten was zo lekker dat we er tijdens de vier dagen dat we er waren, nog twee keer terugkwamen. Ook was het heerlijk dat we door een soort sprinklerinstallatie werden besproeid met een ragfijne waternevel, want de temperaturen stegen in de stad - het was eind juli - tot grote hoogten. We aten er voor een schappelijke prijs geweldige inktvisringen en prima pasta's en pizza's. De tiramisu was er volgens de kinderen toch nog iets lekkerder dan thuis en dat verbaasde me niet, want ik had canoli genomen en die was, geheel in stijl met de locatie, goddelijk. Toen ik na afloop ging googelen, bleek mijn toetje er exact zo uit te zien als op de foto's: een buisvormig wafeltje, gevuld met room, aan beide kanten bestrooid met chocoladekorrels. Italianen weten: aan een perfect recept moet je niet sleutelen. Dat geldt ook voor de bruschetta die we er bestelden: met tomaat, olijfolie en basilicum. Eveneens een klassieker, perfect in al zijn simpelheid. Ook heel erg makkelijk thuis te maken: een prima voorgerecht of hapje bij een glas wijn.

1 stokbrood
3  à 4 grote rijpe tomaten
wat blaadjes basilicum
1 flinke teen knoflook
zout en peper
olijfolie

Snijd het stokbrood in grote schuine plakken. Laat die onder de grill in de oven in een paar minuten lichtbruin roosteren, keer halverwege om. Ik leg de plakken stokbrood zelf altijd tussen de contactgrill, het apparaat waar we ook de tosti's in maken, dat gaat lekker snel. Snijd intussen de tomaten in blokjes. Als de broodjes geroosterd zijn, wrijf je met de teen knoflook over de bovenkant van elk stukje. Door de warmte en het ruwe oppervlak van het brood smelt de knoflook helemaal weg, je wrijft de teen dan ook (bijna) helemaal op. Verdeel vervolgens de blokjes tomaat erover, wat blaadjes basilicum, al of niet in stukken gescheurd of fijngehakt. Sprenkel er wat olijfolie overheen en bestrooi met wat peper en zout. Niks meer aan doen!

Hapje herinnering

Madeleines met feta en tijm

Madeleines kent iedereen van de vakantie in Frankrijk. Je kunt ze kopen in de boulangerie, of in van die enorme zakken bij de hypermarché. De cakejes zijn ook onlosmakelijk verbonden met dat verhaal van de 19de-eeuwse schrijver Marcel Proust, die in À la recherche du temps perdu beschreef hoe hij door de geur van een madeleine werd teruggevoerd naar zijn jeugd. Leraren Frans zijn er gek op om dat verhaal te vertellen. Mij doet zo'n cakeje daarom weer denken aan de Franse les op het Alkwin Kollege in Uithoorn. Mevrouw Van der Post was te goed voor deze wereld en had eigenlijk bij het ballet gewild, maar doordat zij zo lang was, werd die carrière al in de knop gebroken. ,,Ik moest altijd boom zijn,'' vertelde ze spijtig. Ze was dol op middeleeuwse literatuur, iets waarom de andere leraren Frans een beetje uitlachten, merkte ik tijdens mijn mondelinge eindexamen, dat een collega van haar afnam. Ik had me, op aanmoediging van mevrouw Van der Post, door 12de-eeuwse vertelling Tristan et Iseut geworsteld. Het gevolg was dat ik tijdens latere reisjes naar Frankrijk, hoe goed ook ingevoerd in de Franse middeleeuwse letterkunde, stond te stuntelen als ik een pond gehakt moest bestellen in een boucherie. Enfin, het draaide erop uit dat ik me een aantal jaren geleden inschreef bij de Alliance Française om nu eens écht goed Frans te leren spreken.
Inmiddels heeft ons groepje het niveau B 1.4 bereikt, wat zoiets is als 'gemiddeld'. Ik kan me inmiddels prima redden in die boucherie, ik kan een krantenartikel over de escapades van Hollande navertellen en in het Frans een exposé houden over deze kookblog. 
Afgelopen dinsdag was alweer de laatste les van het seizoen en dan is de les un peu speciale: deze keer deden we een Frans bordspel, terwijl Charles Aznavour en Dalida uit de luidspreker schalden. Uiteraard onder het genot van een hapje en een drankje. Ik had madeleines met tijm en feta gebakken, die voor dit doel ideaal zijn. Ze zijn licht en luchtig, wat goed uitkomt, want bij zo'n gelegenheid is er altijd veel te veel te eten. En als ze overblijven, verdwijnen ze thuis moeiteloos in de holle kies van J. 
Ik kwam op het idee voor de hartige madeleines door mijn collega Merle, die voor het vrijdagavondbuffet eens varianten met pesto en walnoten meebracht. Op mijn vraag naar het recept nam ze prompt een receptenboekje en een bakvorm voor me mee, te leen. Inmiddels heb ik beide natuurlijk ook zelf aangeschaft, want voordat ik de Franse taal écht vloeiend spreek, zijn we alweer heel wat kerst- en eindeseizoensborrels verder.

Basisrecept voor hartige madeleines:

100 gr bloem
2 eieren
3 theelepels bakpoeder
1 mespuntje zout en een beetje zwarte peper
2 eetlepels extra vergine olijfolie
20 gr gesmolten boter
2 eetlepels Parmezaanse kaas
1 druppeltje tabasco (evt.)

Voor de vulling: 30 à 40 gr. feta in kleine blokjes en de blaadjes van 2 of drie takjes tijm.

Meng alle ingrediënten met een garde door elkaar. Laat het deeg ten minste 30 minuten rusten in de koelkast.

Verwarm de oven voor op 220 graden (heteluchtoven 200 graden). Beboter en bebloem de madeleinevorm en schep in elke schelpvormige uitsparing een lepeltje beslag (hoeft niet helemaal vol). Bak nu 3 à 4 minuten op deze hoge temperatuur en zet dan de oven lager, maar 180 graden. Bij een heteluchtoven: 160 graden, zet de hetelucht uit. Bak dan nog 4 tot 7 minuten, het is echt een kwestie van uitproberen (bij mij hadden ze nog 7 minuten nodig). Laat afkoelen op een rooster.

Variatietips voor de vulling:

- Hak een paar walnoten in stukjes en roer die door het deeg. Duk dan op elke madeleine nog een halve walnoot in het beslag, ziet er prachtig uit.
- Voeg 2 eetlepels pesto toe aan het beslag. Je kunt eventueel de helft met rode en de helft met groene pesto maken.
- Voeg voor pittige madeleines 2 theelepels sambal, 2 theelepels tomatenpuree en wat piepkleine stukjes zongedroogde tomaat aan het beslag toe.

Bron recept: Madeleines, van Sandra Mahut (uitgeverij Becht).